In een maatschappij die momenteel vooral draait om geld en volledig prestatiegericht is gemaakt, missen we een gezamenlijk doel. Is er uberhaupt richting gekozen? Of rennen we blind een willekeurige richting op totdat we ergens ons hoofd stoten en de natuur ons terug moet fluiten met "natuurrampen"?
De Toren van Babel illustreert mooi hoe een steeds hogere (en complexere) toren steeds meer risico mee krijgt om schreef te groeien en in te storten. Het fundament is oud, slecht onderhouden of vergeten en op sommige plekken zelfs verrot. Wie onderaan ziet en voelt iedereen het systeem rammelen, maar ver bovenin is er niet anders te zien dan blauwe lucht en zonneschijn. Maar hoe hoger je vliegt, des te groter de val.
Kunnen we de toren redden? Op tijd stabiliseren? We zullen zien. Wat we sowieso wel kunnen doen is kleine behapbare problemen oplossen en inzicht verwerven.