PRIVACY?!
"Wie ben ik" is een van de grote vragen, die ieder onderzoekend mens zichzelf zal afvragen. Het antwoord begint klein, overzichtelijk maar groeit steeds groter en wordt steeds complexer, maar stiekem ook eenvoudiger. Is dat niet een paradox? Ja, dat is het. Het hele menselijke bestaan lijkt een paradox. Misschien moeten we niet vragen wie we zijn, maar wat we zijn.
We beginnen bij onszelf. Wie ben ik? Je hebt een naam, een verleden, connecties met andere mensen, een opleiding en ervaringen. Misschien heb je kinderen, of ouders (gehad). Maar maakt dat alles bij elkaar, wat wij noemen, "ik"? Nou, nee... Het hangt allemaal samen met jou. Het kneedt jou in bepaalde vormen, het geeft je een identiteit, maar dat is wat anders dan "ik". Je identiteit kun je zonder moeite veranderen, kijk maar naar een acteur.
Misschien ben je dan je gedachten? Je denkt van alles. Je hebt meningen. Je hebt voorkeuren en je eigen ideeën... toch? Jij hebt je eigen wil en doet waar jij zin in hebt. Daarom komt de "ontwikkelde westerse wereld" ook op voor onze vrijheid van meningsuiting. Maar wie er zelf even in duikt, komt er achter dat een vrije wil, vrije gedachten en ideeën helemaal niet zo vrij zijn. Waarom is er nog nooit iemand gestorven door het te lang inhouden van zijn of haar adem? Omdat we dat niet kunnen forceren! Zijn unieke creatieve en innovatieve ideeën echt nieuw? Of is het net als evolutie, een voortborduursel van varianten? Een combinatie van bestaande ideeen (gefaseerde complexiteit) bekeken vanuit een nieuw perspectief, dat weer ontstaan is door andere levensbagage. En jouw mening, heb je die wel eens geprobeerd te ontleden? Let er maar eens op en betrap jezelf op het napraten van familieleden, vrienden of inspiratiebronnen. Ga maar eens uit op onderzoek. Hoeveel van wat je zegt kun je werkelijk onderbouwen op eigen ervaring?
Een gedachte komt wanneer "zij" dat wil, en niet wanneer "ik" dat wil.Friedrich Nietzsche
Als ik niet mijn identiteit ben, niet mijn gedachten... wat blijft er dan over? Ben ik gewoon een complex dier dat af en toe wat blaft, gromt of miauwt? Of ben ik een biologische machine die gewoon doet wat hij doet en zelf zijn acties probeert te verklaren in een soort van logische of praktische manier? Of ben je een verdwaalde ziel, die vergeten is wie hij werkelijk is? Waarschijnlijk ben dat alles en nog veel meer. Een super paradox! Je ben geen dier, geen machine, geen ziel, maar alles tegelijkertijd. Je lichaam kun je zien als een biologische machine. Je hersenen zijn een complexe computer die grote hoeveelheden informatie kan verwerken en daar veel baat bij heeft. Toch blijft het daar niet bij, want hoe zou jij zelf de ultieme cyborg bouwen, als je dat kon? Zou de cyborg ooit gereed zijn, of zou je hem regelmatig via een Wi-Fi verbinding van buitenaf updaten? Dat is mijn praktische voorbeeld om echt "bewustzijn" te beschrijven. Een directe Wi-Fi verbinding met de kosmos, met alles. Het besef dat alles met elkaar in verbinding staat.
Carl Sagan omschreef dat heel mooi en eenvoudig met de vraag: "Wat heb je nodig om een appeltaart helemaal zelf te maken? Wij nemen een appel, bloem, water, etc. Maar hoe maak je een appel? Via een appelboom, die zijn voeding uit de grond haalt. De grond die gevoed wordt door dode bomen, uitwerpselen van dieren en onderhouden wordt door insecten. Maar hoe creëer je grond? Nou, je laat wat planeten om elkaar vliegen en botsen... zonnetje erbij... ow wacht dat weet ik eigenlijk niet. Er zal vast iemand zijn die je daar wel antwoord op kan geven, maar dan blijf je alsnog een aantal stappen verder steken. Conclusie is dat je alles nodig hebt, om een appeltaart te maken... dat wordt een lang boodschappenlijstje.
Wie ik ben? Dat is net als wie jij bent! Niet in woorden te omschrijven. Gewoon, een stukje kosmos!NRW
Het uiteindelijke eenvoudige antwoord is dan, je bent een puzzelstukje van de kosmos, een oneindig grote puzzel. Dat maakt je zowel een onmisbaar stukje van de puzzel, als verwaarloosbaar in de oneindigheid. Maar wat gebeurt er nu als ik, "mijn" puzzelstukje verloren gaat? Dat is een interessante bijkomstigheid, namelijk, je kunt niet verloren gaan. Ik kan je niet vertellen wat er gebeurt als we doodgaan, maar het bovenstaande idee en logisch zelf denken brengt je tot het antwoord, dat we simpelweg van vorm veranderen. Materie is energie en energie vergaat niet. Je lichaam wordt voeding voor planten, of een stukje stof dat schittert in de zon, vastgelegd op een prachtige foto, afgedrukt op gerecyclede boom, wat ooit een zaadje was en door tijd, voeding en co2 een boom werd.
Update 13-08-2015N.a.v. een reactie die me wees om ook enthalpie en entropie erbij te betrekken, woorden waarvan ik de betekenis eerst even moest opzoeken, kam ik toevallig een interessant stukje tegen over Entropie in het boek Wetenschappelijk onkruid. Wetenschappelijk onkruid is een boek waarin John Brockman, oprichter van edge.org aan een selectie van de meest invloedrijke denkers ter wereld vraag "Welk wetenschappelijk idee is rijp voor de prullenbak?". Daarin staan 2 auteurs die Entropie naar de prullenbak verwijzen, ook al zijn het handige concepten en is het zelfs "de tweede hoofdwet van de thermodynamica". Bruce Parker schrijft: "Entropie, de mate van wanorde in een systeem, heeft binnen de natuurkunde altijd een belangrijke plaats ingenomen - het is niet zomaar een theorie, ze maakt deel uit van een wet. De tweede wet van de thermodynamica luidt dat in een gesloten systeem de entropie met de tijd blijft toenemen." ... "De tweede wet leek minder belangrijk dan de eerste wet van de thermodynamica, die van behoud van energie." ... "Veel actuele wetenschappelijke publicaties op het terrein van de kosmologie proberen de totale entropie van het heelal in formules te vatten die misschien veel te simpel zijn om te kunnen gelden voor alle tot nu toe onbekende natuurkundige processen in ons vreemde universum. Rijp voor de prullenbak is entropie niet, maar misschien moeten we er nog eens goed over nadenken?"
Heeft u een interessante toevoeging, opmerking, grammaticafout (sorry!) of bent u het absoluut niet eens met wat hier staat? Laat een berichtje achter en wellicht verwerk ik het als aanvulling onder het artikel. Ontvangt u graag een reactie, vul dan ook uw e-mailadres in (maar niet noodzakelijk).