Jezelf verkopen doe je met hart en ziel!

Althans, zo deden we dat de afgelopen eeuw. Het begon met slaven, die later arbeiders werden. Tegenwoordig noemen we ze consumenten, of heel soms al mensen en vergeten vaak dat ook wij (jij en ik) daarbij horen. Zij die hun gezondheid verkopen voor geld, om te krijgen wat ze (denken te) willen en om de eeuwige onzekerheid om te smeden naar enkele zekerheden, die uiteindelijk toch illusie blijken.

Hard fysiek werk

Lang geleden, zowel in tijd als in pijn, waren het bijv. mijnwerkers. Hard fysiek werk, in slecht licht, diep ademend en zo aan binnen- en buitenkant zichzelf slopend. Zichzelf opofferend voor de kinderen die deel uitmaken van de volgende generatie. Het zichzelf fysiek kapot maken was de standaard, mensen wisten niet beter en hadden andere prioriteiten dan "gezond leven". Het waren andere tijden, je kunt tijden niet met elkaar vergelijken, net als elke vergelijking trouwens, maar mensen maken graag verbanden.

Serieuze luxe

En nu? We leven in luxe, we hebben toegang tot bijna alle informatie die je nodig zou kunnen hebben en toch leven we nog in een tijd waarin velen onze gezondheid verkopen. Mensen leven in stress, eenzaamheid en zelfs depressie, in een tijd die ooit werd gezien als een hemel op aarde, absolute luxe. Het grote verschil is dat mensen zich vroeger fysiek sloopten en tegenwoordig doen we dat vooral mentaal, waarna het lichaam daar vanzelf in meegaat. We maken ons druk over vooral zelfbedachte onzin, die we maar al te serieus nemen. Status, geld, macht, wat anderen denken, is dat echt belangrijk? We verkopen onze lichamelijke en geestelijke gezondheid voor status, geld, macht, wat dat zorgt voor aanzien... en zonder aanzien... zijn we niets? Plotseling denk ik aan wat we nog kunnen verkopen, wat heeft nog meer waarde dan onze gezondheid? Onze ziel, onze ziel die we verkopen aan de duivel!

Zielloze duivels

Van de "duivel" kwam ik in een lezing over de Joodse Kabbala een prachtige betekenis tegen. De duivel is uiteraard geen duiveltje met hoorns. De duivel is een term die gebruikt wordt om "dat waarvan je zelf voelt dat het slecht is" te omschrijven. Het is momentje dat je het gevoel hebt iets te doen, maar je het toch niet of anders doet. Je gedachten, of overgenomen ideeën overheersen je eigen gevoel. Zo kun je mensen bekijken die letterlijk hun ziel verkopen, zoals priesters die hun "heilige" positie (=macht) misbruiken om ongecontroleerd aan hun lusten te voldoen. Maar in mijn ogen ook de mensen met topsalarissen die alleen hun functie bekleden met als doel geld, status, macht. Zelfverrijking ten top en iets wat voor henzelf misschien normaal is geworden, waarbij als ze even nadenken waar het vandaan komt toch zeker geen goed gevoel aan kunnen overhouden. Een hoog salaris is op zich ook niet slecht, want een geniaal iemand, die iets geniaals verzint of maakt voor de samenleving, mag daar rijkelijk voor beloond worden. Hij of zij verdient het.

De hartelijke intentie

Waar het uiteindelijk op neer komt is de intentie en intentie komt uit het hart (~gevoel). Is de intentie goed, uit eigen persoonlijk gevoel, dan is het verdienen goed. En dat kunnen en zouden we ons allemaal eens af moeten vragen; "Werk ik voor geld? Of draag ik daadwerkelijk iets bij aan de samenleving en wordt ik daarvoor beloond?" Vraag het maar eens aan iemand die werk zoekt, waarom zij werk zoeken? Werk zelf hoef je niet te zoeken, er is overal werk, rommel opruimen, snoeien, ouderen ondersteunen en wat dacht je van aan jezelf werken!

I.p.v. werk, zoeken de meeste van ons vooral geld, waarbij het mooi is meegenomen als het nuttig of leerzaam is. Wanneer steeds meer mensen zo naar hun werk kijken, zal er hopelijk in de nabije toekomst een (wereldwijde) maatschappij ontstaan waar geld bijzaak is geworden en uiteindelijk zelfs overbodig.

De nieuwe generatie

Maar nu, leven wij aan de rand van de toekomst (eigenlijk doen we dat altijd, maar het klinkt wel mooi), een toekomst waar we zinnig en onzinnig werk kunnen gaan onderscheiden. Een toekomst waarin ongewenst werk grotendeels geautomatiseerd zal gaan worden en de overige vervelende of ongewenste klusje goed beloond worden. Een leidinggevende functie doe je voor de kick om het grotere geheel soepel te laten draaien en het overzicht te behouden. Een leerzame functie of een plezierige functie zal een beloning op zichzelf zijn. Net zoals we ooit begonnen zijn. Vruchten pluk je van de boom om op te eten of te planten, niet om ze in een kluis te bewaren en te verruilen en bij gebrek aan ruilmateriaal te laten verrotten. Want wie terug kijkt naar het begin, begrijpt direct wat de indianen al lang wisten. Grond kun je niet bezitten, net als grondstoffen en tijd, het is van ons allen. En zoals we met internet en natuurrampen kunnen zien, verdwijnen de grenzen langzaam maar zeker weer. Uiteindelijk zullen we ons beseffen, we zijn allen één, we zijn deel van het geheel. En je daar los van koppelen... dat kan alleen in een gedachte en is niets meer als fantasie.

Toevoegingen

"De meeste van onze voorouders hebben werk gedaan dat niet echt direct als "leuk" te bestempelen is. We noemen het dan ook een werkplek, geen speeltuin." - Avernis (anoniem)

Tijden veranderen. Leuk is geen vereiste, maar leuk zorgt zeker voor een beter resultaat. Wanneer iemand iets met plezier doet, wordt het werk beloning op zich. De wereld is een speeltuin waar we zelf een werkplek van gemaakt hebben. Dat het een speeltuin is maakt juist de top duidelijk, met bonussen en topsalarissen.

Een eenvoudig voorbeeld is bijv. het timmeren van een fietsenhok voor je kind. Het werk op zich is niet percé bijzonder leuk, maar uit liefde voor je kind werk je er gemotiveerd en met plezier aan. Je zult dan niet denken... die laatste paar schroeven hoeven er niet in, want je wilt iets goeds maken. Misschien moet ik motivatie er bij betrekken, want "leuk" is misschien wat te breed. "Gedreven door persoonlijke motivatie", dat is wat ik bedoel en zorgt voor werken met plezier.

Reageren?

Heeft u een interessante toevoeging, opmerking, grammaticafout (sorry!) of bent u het absoluut niet eens met wat hier staat? Laat een berichtje achter en wellicht verwerk ik het als aanvulling onder het artikel. Ontvangt u graag een reactie, vul dan ook uw e-mailadres in (maar niet noodzakelijk).