(In bewerking) Later volgt orde en structuur :)
Ons denken werkt met contrast, dat maakt de wereld voor ons mensen "duaal". De werkelijkheid is non-duaal.
Zo ontstaan volgens mij ook paradoxen in onze taal. Vergelijk het met de tekeningen van Escher, die een soort visuele paradoxen tekent door 3d te vertalen naar 2d en daar de beperkingen in kunstzinnige (wiskundige) manier weet uit te buiten.
Meestal zien we contrast voor ons als zwart/wit, of een gradiale lijn die geleidelijk van zwart, naar grijs, naar wit gaat. Toch kun je vaak ook overeenkomsten vinden bij tegenpolen, waardoor het misschien verfijnder is om de lijn rond te buigen en de extreme uiteinden dicht bijelkaar uit te beelden. Als de draak die zich in zijn eigen staart bijt (~ uit Chinese mythologie?) en wat je eigenlijk ook terugvind in het Yin-yang symbool.
Lees ook: Chaos en orde: Dualiteit door ons denken in contrast
Hoe ervaar jij een boom? Zie je een boom voor het wonder dat het is? Of plak je het vol met labels in je hoofd? Kijk je wel echt met aandacht? Of vervang je de werkelijkheid met een symbool of model in je hoofd? Een stereotype boom, in de meeste situaties zijn de details ook van belang, we kunnen niet alle details behappen.
Lees: Wie weet werkelijk wat een boom is?
Heeft u een interessante toevoeging, opmerking, grammaticafout (sorry!) of bent u het absoluut niet eens met wat hier staat? Laat een berichtje achter en wellicht verwerk ik het als aanvulling onder het artikel. Ontvangt u graag een reactie, vul dan ook uw e-mailadres in (maar niet noodzakelijk).