PRIVACY?!
Wij mensen interpreteren de wereld in contrast. We vereenvoudigen de (over-complexe) werkelijkheid in contrast die we in woorden stoppen, zodat we kunnen communiceren.
Iets is goed of slecht, lekker of vies, gezond of ongezond, je bent voor of tegen. [Los-]geknipt klopt het, maar zodra je er meerdere gaat combineren komt de complexiteit van de werkelijkheid bovendrijven. Iets kan heel lekker zijn én heel ongezond. Is het dan goed of slecht? Of deels beide?
Wanneer een politieagent in een situatie komt met een crimineel, kan er een situatie ontstaat waarbij de druk hoog oploopt. Is de verdachte gevaarlijk, Ja of nee? Er moet direct een inschatting gemaakt worden en de druk is hoog, want het gaat ook om het risico van de agent zijn eigen leven. Hoog contrast communicatie is niet erg verfijnd, maar wel heel duidelijk. Gevaar, of geen gevaar? Zwart, of wit. Ja, of nee?
Dit is bijv. ook de reden waarom militairen werken met "blinde opvolging van orders". Je kunt niet tijdens een gevecht op leven en dood een democratische vergadering inlassen, je moet op elkaar kunnen vertrouwen en snel (direct) kunnen handelen.
Complexiteit is leerzaam, zolang het je niet overweldigt. Dat ervaar je zelf bijv. met leren. Een nieuwe taal leren is overweldigend moeilijk. Je begint met woordjes en korte zinnen. Begin je direct bij literatuur, dan raak je snel ontmoedigt. De werkelijkheid is zeer (oneindig) complex, vandaar dat we in ons brein de wereld vereenvoudigen door contrast (dualiteit).
Elke tegenpool heeft zijn functie, de kunst is om ze (net als je denken en emotie) als een hulpmiddel te gebruiken en je er niet mee te identificeren. Wat "goed" is hangt van de situatie af. Momenteel ervaren we (tijdens de coronacrisis) weer het nut van grenzen. Grenzeloos reizen is prachtig en ideaal. Dat virussen ook grenzeloos gaan reizen hebben we liever niet. Landsgrenzen en "huisgrenzen" (muren) zijn dan wel fijn ter bescherming.
Nu begrijp je waarom je beter niet kunt oordelen, de wereld is te complex. Wat “goed” is hangt veelal van het perspectief af. Wie te veel één kant op gaat, wordt steeds extremer en loopt risico door te schieten naar de "tegenpool". In praktijk kun je je dat bijv. voorstellen als iemand die steeds (passief) over zich heen laat lopen en een laatste druppel iemand tot ontploffing ("overdreven" woedeaanval) kan brengen.
Dit geheel komt samen in het symbool van Yin-Yang (één woord). De tegenwaarden maken deel uit van het geheel en zijn altijd in beweging (als een golvende zee). Yin en yang ontstaan bij het maken van een vergelijking. Dat is de dualiteit die ons denken/oordelen over de wereld met zich meebrengt. Zodra je iets benoemt, creëer je een "hokje" met een "lading", die van de werkelijkheid wordt afgesneden en een soort fictie wordt. En dat is voor ons mensen een heel handige "tool", maar tegelijkertijd vergroot het onze afstand tot de non-duale werkelijkheid en dat is iets om te onthouden!
Is de kosmos een goddelijke creatie, een perfect afgestemde machine? Of is het een willekeurige zinloze toevallige chaos? Met behulp van het bovenstaande mag je daar zelf eens over nadenken. In zekere zin is het beide, want het ene kan niet zonder het andere. Verwonder jezelf over de schoonheid van de reflectie in een druppel water. Zou de kosmos kunnen bestaan zonder die druppel water? En zo ja, waar laat je die druppel dan? Kan een druppel water bestaan buiten de kosmos (het geheel).
Wie een begin maakt, creëert ook een einde. Het begin en het einde zijn de transformatie van dat wat is.
Geplaatst: 03-04-2020 - Sietse VisserHeeft u een interessante toevoeging, opmerking, grammaticafout (sorry!) of bent u het absoluut niet eens met wat hier staat? Laat een berichtje achter en wellicht verwerk ik het als aanvulling onder het artikel. Ontvangt u graag een reactie, vul dan ook uw e-mailadres in (maar niet noodzakelijk).
