De laatste tijd kijk ik nog wel eens een debatje live mee. Sinds het afschaffen van het referendum en de plotselinge dividend-tovertruc van Mark Rutte, val ik van verbazing steeds verder richting walging van de politiek. De bekende uitspraak: "Politiek is oorlog zonder bloedvergieten." van Mao Zedong komt bovendrijven. Is politiek de nieuwe oorlog? Elites die hun idealen uitvechten over de ruggen van het volk via belastingverzwaring en een oneindige diaree aan regeldruk? Maar er zal een moment komen dat de elite naar beneden stort en tussen de gewone mens belandt. Als de overheid zichzelf opknoopt in een onsamenhangende regelgeving, waar steeds meer gehandhaafd moet worden, met steeds minder mensen. Dat kent maar één uitkomst; chaos.
Maar wat is politiek eigenlijk? Als ik de debatten zie, dan zie ik een soort bewuste mis-communicatie. Dat is het. Hoe kun je goedbedoelde woorden van een ander tegen hem of haar zelf keren? Hoe kun je de boodschap ombuigen of verkeerd interpreteren en tegen de boodschapper zelf laten werken.
Als Omtzigt de Kamer vraagt om de besluitenlijst van het Afghanistanoverleg, communiceert Rutte ijskoud (en alsof het heel normaal is) dat er geen besluitenlijst is gemaakt en dus niet gedeeld kan worden. Omtzigt heeft natuurlijk behoorlijk wat ervaring in het zieke spelletje van de politiek en vraagt aandringend door, waarna het antwoord blijkt dat er wel besluiten staan in een notulenverslag van de vergadering, maar er is niet specifiek een besluitenlijst als document. Dit is zo'n flauw en diep triest niveau voor een politiek leider die oproept tot samenwerking.
Bob: "Kun je de computer aanzetten?"
Pim: "Nee, dat is onmogelijk!"
Bob: "Waarom is dat onmogelijk?"
Pim: "Dat kan gewoon niet. Het is onmogelijk! (... Herhalen, bevestigen)"
Bob: "Je kunt toch de power-knop indrukken, zodat de computer opgestart wordt?"
Pim: "Ow, ja dat zou kunnen, maar dat vroeg je niet. (... En ik ben niet behulpzaam en werk actief tegen je in. ) Hahahaha!"
Bob: "Dus het kan wel?"
Pim: "Ik moet nu weg. Ik kom er op terug! (Note to self: actief vergeten!) Goed je gesproken te hebben! (vriendelijke indruk achterlaten) "
Bob: "Fijn dat we elkaar begrijpen" Blijft achter met een goed gevoel van voldoening
Objectieve werkelijkheid: "Er is niets veranderd, maar burgelijke Bob voelt zich gehoord en politieke Pim gaat verder met zijn eigen agenda."
Objectieve werkelijkheid: "De aanhouder wint en speelt steeds gekkere spelletjes. De vermoeide verliezer stopt met deze idiote spelletjes en geeft begrijpelijk op."
Ook bijzonder dat Rutte als demissionair minister-president een motie uitvoert, maar dan precies niet zoals is afgesproken. Salarisverhoging voor zorgmedewerkers zou worden betaald van extra heffingen op winstbelasting, maar Rutte kondigt vrolijk aan dat dit door de burger betaald gaat worden via verhoging van de zorgverzekering. Hij doet dan alsof zijn neus bloedt en hoopt dat niemand het ziet, of de andere kamerleden oververmoeid opgeven door zijn onvermoeide tegenwerking, steeds maar weer.
Heeft u een interessante toevoeging, opmerking, grammaticafout (sorry!) of bent u het absoluut niet eens met wat hier staat? Laat een berichtje achter en wellicht verwerk ik het als aanvulling onder het artikel. Ontvangt u graag een reactie, vul dan ook uw e-mailadres in (maar niet noodzakelijk).