Vrije meningsuiting is (nog) onmogelijk

Hoezo? Gooi wat speelgoed (of snoep) op een tafel en laat wat kinderen in de ruimte en zie wat er gebeurt! Chaos, ruzie, hebberigheid, rangorde-creatie, maar ook gezelligheid en samen spelen. Het is onze maatschappij in het klein. Zet wat oudere kinderen in een ruimte, die allemaal van een goede opvoeding hebben mogen genieten, wat ik even benoem als "zichzelf deels hebben leren kennen" en je zult een hele andere situatie zien.

Dit voorbeeld legt uit waarom het (nog) niet werkt, veel mensen zijn er nog niet klaar voor. En je hoeft niet intellectueel te zijn om je mening te mogen verkondigen... het enige wat je nodig hebt is een flinke dosis zelf-onderzoek. Waarom doe je wat je doet? Waar komt mijn mening vandaan, is het überhaupt wel mijn mening, of praat ik iemand na? Is de boze wereld buiten mij, of is de wereld in mij? En dat is pas de introductie. Zolang dat niet het geval is, ontstaat er ruzie, de noodzaak tot gelijk krijgen. "Ja, maar hij begon eerst!", "Dit is eerlijk verdiend en van mij!", "Mijn waarheid is dé waarheid!", hahaha.

Reageren?

Heeft u een interessante toevoeging, opmerking, grammaticafout (sorry!) of bent u het absoluut niet eens met wat hier staat? Laat een berichtje achter en wellicht verwerk ik het als aanvulling onder het artikel. Ontvangt u graag een reactie, vul dan ook uw e-mailadres in (maar niet noodzakelijk).