PRIVACY?!
Een pijnlijk mooi boek over de ervaring van het verliezen van "je lief" en het rouwproces. Vroeg of laat worden we er allemaal mee geconfronteerd, de dood. Uit angst of gemak gaan we de dood uit de weg, nu liever nog even niet, laten we vrolijk zijn en genieten, maar ongetwijfeld heeft iedereen (met een vleugje gevoel) er ervaring mee. Al zijn het je opa en oma, of zelfs je huisdier, maar je partner, op jonge leeftijd... tja, wat moet je dan.
'Weet je nog, lief? Hoe wij terugliepen van het ziekenhuis, onder de bomen. Net gehoord dat je lymfeklierkanker hebt. Hoe jij alles zag met een verscherpt bewustzijn. Alsof je al dacht aan sterven. Je zei: 'Ik denk niet dat ik ooit eerder heb gezien dat deze bomen zo mooi zijn. Zo prachtig, zie je dat?' Ik keek omhoog. Mijn tranen maakten niets van al die wazige groene vlekken.Marloes Harkema
Marloes beschrijft hoe zij met haar partner toewerkt naar het einde. Wat dat met haar doet en hoe haar omgeving daar op reageert. En soms weet de omgeving ook niet te reageren, want hoe kun je iemand steunen. Moet je je geliefde in leven houden, loslaten, of wat? Het is iets dat ons niet geleerd wordt, vandaar dat Marloes haar ervaringen heeft vastgelegd in dit boek. Als steun en herkenning voor mede weduwen, maar ook om een stukje inzicht te geven in het rouwproces en geeft handvaten aan omstanders hoe iemand in rouw te ondersteunen.
'Maar het heeft me ook veel moois gebracht', zei je. Jouw ziekte zette alles op scherp en gaf je een podium om met de mensen om je heen de echtheid in te gaan. Vanaf toen ging je pas echt volop het leven aan.Marloes Harkema
Marloes geeft een intiem kijkje in haar ervaringen. Herinneringen en korte verhalen afgewisseld met poëtische beschrijvingen van gevoelens. Daarnaast geeft het ook praktische tips voor de omgeving, hoe zij goed kunnen omgaan met een weduwe. Ondanks het zware onderwerp, weet Marloes het soms toch ook kunstig nuchter te brengen, zoals in het voorbeeld hieronder.
Ik neem onze relatie nog net zo serieus als toen jij leefde. [...] Maar ik ben ook bang dat onze verbinding minder wordt, want deze relatie is wel wat eenzijdig.Marloes Harkema
Ik betrap mezelf er ook steeds vaker op, vaak zijn we toch vooral met onszelf bezig en komt "hoe de ander zich voelt" op de 2e of latere plaats. Mensen willen dingen weten, mensen willen dingen beter weten, ze willen je (kunstmatig) geruststellen, gewoon, omdat zij het eigenlijk ook niet weten en juist daarom zoeken naar bevestiging, of zichzelf bevestigen. Vaak is de intentie (helpen) wel goed, maar de fijnheid is vaak ver te zoeken, we zijn allemaal kinderen.
In de eerste maanden was ik verbaasd hoe sommige mensen me nieuwsgierig konden vragen 'of ik hem ook bij me voelde' . Ik vond het te intiem, en wilde het er niet altijd over hebben. De vraag is niet verkeerd, maar de luchtige toon wel: ik wilde geen filosofische discussie. Ik was huiverig dat ze me zouden mededelen dat er niets is na de dood.Marloes Harkema
Laat ik er verder niet te veel over zeggen, het is een boek dat je stil maakt, een boek dat je weer even op scherp zet en wakker schudt voor dat waar het leven werkelijk over gaat; de liefde, waar die ook is.
Meer informatie of bestellen: zozonderjou.nl
Of bestel via bol.com
Heeft u een interessante toevoeging, opmerking, grammaticafout (sorry!) of bent u het absoluut niet eens met wat hier staat? Laat een berichtje achter en wellicht verwerk ik het als aanvulling onder het artikel. Ontvangt u graag een reactie, vul dan ook uw e-mailadres in (maar niet noodzakelijk).