PRIVACY?!
Vroegah, toen was alles beter. Wat een heerlijk te vaak gebruikt zinnetje, maar dat het nog steeds vaak gebruikt wordt geeft ook iets aan. We verlangen naar vroeger, een vroeger in onze gedachten. Onze vroeger is door onszelf door de jaren heen flink gefilterd.
Weet je nog, dat we als kinderen naar de snoepwinkel gingen om een paar snoepjes uit te zoeken, hoe we daar van konden genieten. En de hele ochtend zorgeloos op de grond liggen, lekker spelen en 's middags naar buiten, op avontuur door de struiken naar onze prachtige hut. Weet je het nog? Het zijn vooral de leuke en spectaculaire dingen waar we onszelf graag aan herinneren. De tijden dat je je verveelde (ja dat kon toen nog) of dat je ruzie had, daar denk je minder vaak of helemaal niet aan terug. Het is als een filmtrailer, waarin de concentratie van spectaculaire of oneliners vele malen hoger ligt als in de film zelf, een samenvatting van de beste onderdelen.
Daarnaast kun je ook zeggen dat vroeger niet beter was, maar simpelweg anders. Iedereen verlangt wel eens naar vroeger. Maar stel dat je nu terug zou kunnen naar je verleden om het nog eens te herbeleven. Natuurlijk is het een tijdje leuk, een feest van herkenning, net zoals het kijken in een fotoboek, maar als je langer in die tijd zou kunnen doorbrengen, met je huidige ideeën, kennis en vooroordelen? Het minder weten, minder denken te weten is ook een stukje van de magie van je jeugd die je verloren bent. We denken continue, willen alles zo goed en efficiënt mogelijk doen, alles heeft consequenties. Dat was als kind (in mij geval) wel even wat anders. Je ging spelen zonder doel, gewoon je eigen avonturen beleven, dingen uitproberen.
En weet je nog toen je voor het eerst verliefd werd? Wauw, wat is ze mooi, het gezichtje, de haren, haar stem, hoe ze zich gedroeg, de kleuterjuf-stagiaire, hahaha. Als klein jongetje stond ik in vuur en vlam voor deze dame, geen idee waarom, geen seksuele verlangens, geen relatiewensen, geen kinderwensen, geen financiële complicaties, geen jeugdtrauma's en onverwerkte eerdere relaties. Gewoon liefde, gevoelens die er waren en mochten zijn, zonder complicaties, zonder vooroordelen en levensplannen. Wel te verlegen en te verward om er voor uit te komen. Tegenwoordig hebben mensen wensenlijstjes. Als we boodschappen halen maken we een boodschappenlijstje, als we een relatie zoeken, maken we een wensenlijstje. En hoe kun je nou verliefd worden op iemand die je eigenlijk helemaal niet kent? Dat kan toch niet, je beoordeelt toch niet iemand alleen op zijn of haar uiterlijk? Lange tijd dacht ik ook zo, maar onbewust merk je veel meer op dan het uiterlijk. Hoe iemand beweegt, hoe iemand praat, welke woorden ze gebruiken, hun interactie met andere mensen. In een flits, zie je veel meer dan het uiterlijk. Maar we willen alles afwegen, analyseren, om uiteindelijk een goede keuze te maken. We willen controle hebben over iets waarover we geen controle hebben. We willen onszelf vertrouwen aanpraten dat we goed doen.
De magie van je jeugd vind je terug in het onbekende, in iets waar je weinig van weet of nog relatief nieuw voor je is. Je vind het terug in de dingen waar je nog geen voorbedachte beelden van hebt, waar je nog geen vooroordelen over hebt gemaakt.
Denk maar eens aan zo' n moment dat je iemand ziet die je niet kent, maar toch leuk vind. Wat een sexy vent! Volop magie, totdat je gaat analyseren. Hoe oud zou hij zijn? Misschien toch iets te oud. Geen goede opleiding. Hij loopt een stukje en je ziet dat hij op sandalen loopt met witte sokken,. Jakkie, dat kan echt niet! Afgekeurd! Een potentiele man van je dromen en je keurt hem af op basis van zijn witte sokken en sandalen? Door te denken dat je dingen weet door mensen te beoordelen en vooroordelen op ze los te laten, beperk je je eigen geluk. Redenen verzinnen we zelf, redenen voor en redenen tegen.
Misschien heeft hij natte voeten gekregen en had hij geen andere schoenen, misschien heeft hij een weddenschapje met vrienden, waardoor hij er zo bij loopt, of misschien maakt hij een statement, als je me hierop beoordeelt dan ben je mij niet waard. Waarom het zo is weet je niet, misschien denk je het te weten, maar je weet het niet. En te denken dat je ook maar iets weet beperkt je eigen geluk en je eigen mogelijkheden.
Sta hier in je eigen leven eens bij stil, bij een volgende ontmoeting, probeer je bewust te zijn van beperkingen die je jezelf oplegt en probeer open te staan.
Sinds ik weet dat niemand zich interesseert voor de waarheid, lieg ik niet meer.Koos van Zomeren
Heeft u een interessante toevoeging, opmerking, grammaticafout (sorry!) of bent u het absoluut niet eens met wat hier staat? Laat een berichtje achter en wellicht verwerk ik het als aanvulling onder het artikel. Ontvangt u graag een reactie, vul dan ook uw e-mailadres in (maar niet noodzakelijk).