Anti-populistische discriminatie en ik!

Mensen die iets vinden van migranten, mensen die iets vinden van klimaat, mensen die op de PVV stemmen; "Het zijn allemaal tokkies, populisten, nazi's of gewoon heel erg domme mensen!" Het is bizar hoe makkelijk mensen (inclusief mijzelf) elkaar wegzetten met een label "niet interessant", "ik weet het wel" of "niet mijn aandacht waard". Anderen negatief wegstrepen is alleen een oplossing als je doel is te winnen of om geld te verdienen als clickbait-schrijver, maar niet als je doel gezamenlijke vredige ontwikkeling is.

Religieuze volgers

Ik beschouwde religieuze mensen vroeger als "dom, naïef, niet-denkend" en destijds ging dat eigenlijk alleen om Christenen (over Moslims durf ik niets te zeggen ;-)). "Hoe kan een weldenkend mens in een God geloven?" Het is mooi, maar te makkelijk! Nu, met wat meer levenservaring zie ik de wereld veel gebalanceerder. Hoe naïef was het van mij om God als een alleswetende vader van de mens voor te stellen. Achteraf gezien is het ook logisch, hoe kun je een oordeel hebben over iets dat je niet kent (maar wel denkt te kennen)? Het is echter moeilijk bij jezelf te vangen en door te prikken. Oordelen is dom, kritisch zijn houdt de mens scherp en inzicht verwerven brengt groei en verfijning.

IK

Ik ("Begin ik nu weer met ik? Leer eens schrijven!") probeer een objectief beeld te vormen. Waarom zou een willekeurig mens met een andere mening dommer zijn dan mij? Wat gebeurt er als ik werkelijk naar ze luister? De meeste mensen spreken hun waarheid én weten tegelijkertijd niet dat de waarheid zich niet laat vangen (of vergeten het in het moment). Of waar hun mening vandaan komt. Elk mens is interessant en je aandacht waard. Vroeger vond ik kleine kinderen stom en simpel, nu geven mijn neefje en nichtje mij inzichten door hun gedrag te observeren. De vraag is meer; Doe je moeite, maak je de tijd, oefen je je aandacht en zelfbeheersing?

Geen tegenstander is niet automatisch een voorstander

Ik (Ik voorspel je oordeel: "narcistische schrijver!") ben geen fan van de PVV, maar ik zie wel de woede en frustratie van vele mensen die een gevoel van oneerlijkheid uiten, of dat nu terecht is of niet. Geloven vind ik nog steeds iets engs en vind persoonlijk onderzoeken een constructievere methode. En onderzoeken niet perse wetenschappelijk, maar vooral in je interactie met de wereld; Wees niet een oordelend, maar een onderzoekend mens. Ik geloof niet in God en bel niet bij je aan om je "de waarheid" te verkondigen. Maar ik zie ondertussen wel een universele samenhang tussen alles, de mens is niet los van de wereld, maar is een onderdeel van het geheel. De werkelijkheid is één, ons denken knipt het in functioneel behapbare brokken informatie. Oftewel hokjes, blokjes en labels.

Niet makkelijk

"We leren te negeren" schreef ik in mijn eerste boekje. Het kost veel minder energie om met iemand consensus te hebben die hetzelfde denkt, als met iemand die anders in het leven staat. Jezelf inlezen in artikelen en boeken kost veel tijd, het is makkelijker om de media na te praten, te negeren, of het al denken te weten. En na 10x je verhaal gedaan te hebben ben je er wel klaar mee, ik ken het! De vraag is echter of je ook werkelijk de tijd neemt om te luisteren, te observeren en te onderzoeken wat de ander je probeert duidelijk te maken. Niemand is een engeltje, niemand is perfect, maar wil je verbetering, geef het goede voorbeeld en richt je eerst op jezelf, betrap jezelf!

Reageren?

Heeft u een interessante toevoeging, opmerking, grammaticafout (sorry!) of bent u het absoluut niet eens met wat hier staat? Laat een berichtje achter en wellicht verwerk ik het als aanvulling onder het artikel. Ontvangt u graag een reactie, vul dan ook uw e-mailadres in (maar niet noodzakelijk).