PRIVACY?!
Je kent ze wel, van die stoere jonge mannen, die laten zien dat groot en stoer zijn, omdat ze een onderbroek dragen. Ze laten dat graag zien door deze hoog op te trekken, en hun (te grote) broek half laten afzakken. Tot zo ver mijn humoristische veroordeling, nu naar de analyse van deze gedachten.
Na 3x omdraaien sta ik op, neem een vluchtige douche, graai mijn kleren bijelkaar en trek mijn spijkerbroek aan, met riem, ahhh, koud! Een koude metalen riembukkel op je buik, zo vroeg op de ochtend, een horrorscenario. MAAR WACHT! Ik dwaal weer af. Wat ik me op dat moment bedacht, was waarom de eerder genoemde jonge mannen hun onderbroeken zo hoog optrekken, niet om stoer te zijn, maar om dat koude riemen moment te voorkomen. Slimme jongens!
Zeer waarschijnlijk is dat niet het geval, althans het is een idee met een onderbouwing van ongeveer niets. Het is een gedachte en een gedachte is niets anders dan een associatie tussen eerder opgedane kennis en ervaring, die je probeert te helpen. Onze opkomende gedachten werken als een soort zesde zintuig.
Spinnen? -> Jakkie! Warme douche? -> Hmmm, heerlijk.
Een zintuig die geen licht, beweging of fysieke interactie registreert, maar een zintuig die informatie verwerkt, koppelt, verbanden zoekt, associeert en je daarmee van informatie (opkomende gedachten) voorziet, die je wellicht kunnen helpen.
Regen heeft geen betekenis, totdat we die toevoegen.Steve Chandler
Zoals zien en horen ons helpen, zo kunnen ze ons soms ook afleiden of tegen werken. Beweegt er steeds snel iets onverwachts in je ooghoeken? Je ogen zenden een signaal naar je hersenen, misschien is die beweging belangrijk en verdiend het je aandacht, maar misschien ook niet. Wanneer je achter een raam aan het lezen of studeren bent, is die beweging waarschijnlijk niet belangrijk, het stoort ons, het zorgt voor afleiding.
Hetzelfde met geluid, muziek, zingende vogeltjes of het geruis van de zee, heerlijk, om van te genieten. Maar de gillende buurkinderen, een tikkend geluid of piepende en suisende machines, irritant! ... Tenminste, als je je er niet voor af kan sluiten. Je kent vast ook de ervaring van de ruisende airco die continu in de achtergrond herrie maakt, maar die je niet meer hoort. Pas als hij uitgaat, hoor je dat het stiller wordt. Je hebt de strijdt met het geluid los gelaten, geaccepteerd dat het er is en het is (voor jou) verdwenen en dus niet meer storend. Hetzelfde kun je visueel doen, bijv. Als je gaat mikken bij een sport ( voetbal, boogschieten, darten), je focust op je doel en je probeert alles daaromheen los te laten. Je scoort dus met je concentratie, die uiteraard ook vergezeld wordt van je lichaam en de samenwerking waar je als sporter jarenlang voor traint.
Je raadt het al. Hetzelfde kan ook met je gedachten. Heb je een zeurende gedachte? Een gedachte die steeds weer terugkomt en die je irriteert? Die je van slag brengt of die ongewenst is? Het is geen waarheid, het is een associatie die naar je wordt verzonden als een signaal. Negeer je het signaal? Dan wordt het signaal sterker, een signaal moet gehoord worden, dat is de functie van een signaal. Is een signaal ontvangen? Dat kan de zending stoppen. Zo werkt het met geluid, maar ook met gedachten. Stoor je je ergens aan, dan accepteer je het signaal niet en blijft het zenden (~zeuren), steeds luider totdat je het accepteert. Doe je iets stoms? Dat doen we allemaal! Zeggen je gedachten, dat is een stomme actie, dus jij bent stom... Jij bent het daar niet mee eens en bouwt een verdediging en voor je het weet zit je in een oneindige oorlog. Je kent het wel, zo'n debat, of discussie tussen twee mensen die niet naar elkaar luisteren en daardoor steeds heftiger en aggresiever worden. Dat doe je dan ook intern... En dat helpt niemand verder.
Hetzelfde geld ook voor fysieke pijn. Sla je jezelf op je vinger, dan gaan de zenuwen communiceren: "Alarm, alarm, fase rood! Alle aandacht direct naar de desbetreffende vinger om de schade zoveel mogelijk te beperken. Alles is communicatie.
Wat je dus wel kunt doen.... Komt er een gedachte... Dat is een stomme actie, jij doet die actie, dus de gedachte maakt de associatie, jij bent stom... Bedank je gedachten voor het proberen behulpzaam te zijn, het is een meningloze associatie tussen concepten. Het is een goedbedoelt advies van een vriend, die soms onbewust uit de context is getrokken. Accepteer de gedachte, je kunt er zelfs om lachen. Hahaha, ja dat was wel een stomme of onhandige actie. Denk maar eens aan één van de vele bloopers waar je om gelachen hebt op t.v., mensen die struikelen, tegen een paal lopen of een andere stommiteit begaan. Je lacht om de situatie, de verassing, niet om de persoon. Het gebeurd ons allemaal, het verschil zit erin hoe je er zelf mee omgaat. Hoe je omgaat met je gedachten.
Sinds ik weet dat niemand zich interesseert voor de waarheid, lieg ik niet meer.Koos van Zomeren
Heeft u een interessante toevoeging, opmerking, grammaticafout (sorry!) of bent u het absoluut niet eens met wat hier staat? Laat een berichtje achter en wellicht verwerk ik het als aanvulling onder het artikel. Ontvangt u graag een reactie, vul dan ook uw e-mailadres in (maar niet noodzakelijk).