PRIVACY?!
Ieder begin heeft een einde, een waarheid als een koe toch? Maar het zou heel goed kunnen dat deze waarheid alleen bestaat in ons menselijke brein. Ons denken creeert dualisme en snijdt de werkelijkheid op in behapbare stukken. Om iets behapbaar te maken, moet iets een begin én een eind hebben.
Neem je eigen geboorte. Wanneer was het precieze beginpunt? Uhmm, je geboortedatum en tijd, het moment dat je uit je moeder kwam... toch? Maar leefde je daarvoor ook niet al? In de buik van je moeder. Het moment van verwekking dan? Waren het eitje en het spermavisje dan niet al levend toen zij samensmolten? Het precieze moment is NIET vast te stellen, omdat het leven één continue transformatie is. Er is geen begin of einde, dat is een illusie van het brein.
De baby in de buik had misschien nog geen naam, geen registratienummer voor de belasting, geen fotoalbum en geen ervaringen waar wij als buitenstaander weet van hebben. Oftewel "het levende" had nog geen identiteit.
Suggereer ik hiermee dat er leven na de dood is? Ja, soort van. "Het leven" transformeerd, "jouw leven" is een tijdelijk iets en zal uiteindelijk van vorm veranderen (en identiteit loslaten).
Een goed voorbeeld is een landsgrens (aan zee). Op een kaart kun je een landsgrens tekenen, maar in praktijk kun je die grens maar tot een beperkt detail vastleggen. Is dit een Belgische zandkorrel? Of een Nederlandse zandkorrel? Aan zee is dat helemaal duidelijk, de kustlijn veranderd continu.
Ja maar.. we kunnen toch begrenzen met een muur of een hek. Ja dat kan, maar je houdt daar (tijdelijk) mensen mee tegen, maar denk ook eens aan de rest van de levende wezens. Laten Duitse mieren zich tegenhouden door een Nederlandse muur?
Heeft u een interessante toevoeging, opmerking, grammaticafout (sorry!) of bent u het absoluut niet eens met wat hier staat? Laat een berichtje achter en wellicht verwerk ik het als aanvulling onder het artikel. Ontvangt u graag een reactie, vul dan ook uw e-mailadres in (maar niet noodzakelijk).