Sinterklaastrauma (de gelogen waarheid)

Het is 5 december, het is donker buiten. Gespannen kijk ik uit het raam, op zoek naar schimmen. Wanneer zouden ze komen, wat zou ik krijgen? Mijn oudere zus ziet iets, ze wijst, maar ik zie niets, of zag ik toch net iemand achter het muurtje verschijnen?

In de Kerstman geloofden wij niet, deze kwam alleen op tv en kwam nooit bij ons langs. Kerst draaide bij ons om de kerstboom, mooie lichtjes en twee dagen lekker eten. Sinterklaas was een heel ander verhaal. Op 5 december bouwde de spanning op, de schimmen in de schaduw van het laatste zonlicht moesten wel Pieten zijn, waar kwamen al die cadeaus anders vandaan?

Een paar jaar later wordt je de waarheid verteld, Sinterklaas bestaat niet, de Pieten zijn een erfenis van een geschiedenis, waar je liever niet aan herinnerd wilt worden. Je bent voorgelogen door je bloedeigen ouders, je broers en zussen, je leraren, iedereen deed er aan mee. Iedereen, behalve de gelovigen. Zij geloofden niet in een man die met een paard over de daken rende en een leger van Pieten bij zich had, die iedereen cadeautjes gaven. Zij geloofden in iemand die uit het niets geboren werd, over water liep, doodging en weer tot leven kwam. Iemand waarin ik zeker ook zou geloven, als mijn familie en omgeving dit idee van jongs af aan mij zouden bijbrengen.

Je ouders geven je nog een cadeautje en ze komen er allemaal mee weg, zij hebben er van genoten om jou voor de gek te houden en jij kreeg daarvoor cadeautjes, achteraf gezien, best een goede ruil. Maar waarom met leugens, waarom niet gewoon nationale KinderKadoDag? Is het voor het vermaak van de ouders, boven je kind staan? Of alleen voor behoud van de traditie?

Na verwerking van je Sinterklaas-trauma kom je na een aantal jaren erachter, dat je ouders, waarvan je bijna alles geleerd hebt, die altijd je vragen beantwoorden en zelfs al wisten dat Sinterklaas maar een geintje was, niet alles wetend zijn. Sterker nog, ze weten niet eens hoe een computer werkt. Daarmee bedoel ik, hoe ze met een computer moeten werken, want hoe een computer echt werkt, weet ik zelf ook niet en er zijn maar weinig mensen die in detail de volledige werking van alle computercomponenten en chips kennen. Zouden die mensen überhaupt bestaan?

Volwassenen komen vaak heel zelfverzekerd over, maar dat wil zeker niet zeggen dat ze zeker zijn over wat ze zeggen, laat staan de waarheid spreken. Je kunt alleen bewust een goede beslissing maken als je weet waarover het gaat. Volwassenen maken keuzes op wat zij "gehoord" hebben of "denken" en vaak niet onderbouwt met een wetenschappelijk verantwoorde achtergrond.

Wetenschap biedt de oplossing, de echte waarheid, door professoren bewezen. Wanneer je een experiment kunt herhalen, kan ook jij met je eigen ogen zien dat het resultaat de waarheid is. Toch moet ik je helaas weer teleurstellen. Wanneer jij iets ziet met je ogen, zie je alleen lichtreflecties, je brein gaat dit vertalen naar een beeld en het beeld koppel je aan woorden, die een bepaald betekenis hebben. Zowel de vertaling van lichtreflecties naar een beeld, het beeld naar woorden en zelfs de betekenis van woorden zijn voor iedereen anders. Daarbij komt dat je een experiment nooit kunt herhalen op exact dezelfde tijd en locatie, elk moment is uniek.

Nu je weet dat eigenlijk niets waar is en niemand (ook ik niet) gelijk heeft, kun je met een frisse blik verder met wat je aan het doen was.

Geloof wat je wilt, maar sta open voor nieuwe inzichten.

Reageren?

Heeft u een interessante toevoeging, opmerking, grammaticafout (sorry!) of bent u het absoluut niet eens met wat hier staat? Laat een berichtje achter en wellicht verwerk ik het als aanvulling onder het artikel. Ontvangt u graag een reactie, vul dan ook uw e-mailadres in (maar niet noodzakelijk).