Camera houdt je in de gaten PRIVACY?!


De spelende André Rieu

De spelende André Rieu

Voor onze Koning

Na een geslaagde Koninginnedag, zat ik 's avonds nog even voor de buis te kijken naar de rondvaart van onze koning en het daar aansluitende eindconcert van André Rieu. Alhoewel ik zelf meer hou van het Armin van Buuren genre, was ik blij verrast met het optreden van André Rieu.

Rustige vrolijkheid

Ik kende hem alleen van fragmentjes die ik lang geleden bij mijn opa en oma hoorde, rustig, langzaam, maar zeker ook vrolijk. Wat ik prachtig vond aan het optreden was niet eens zo zeer de muziek, de prachtige presentatie van mensen in mooie (sprookjesachtige) kleding, maar het allermooiste was de speelsheid.

Pats... Stilte!

In de volle gang van de muziek, pats, een stilte. Het publiek richt de aandacht naar het podium en hun blik wordt met een lach ontvangen, waarna de muziek weer vrolijk verder speelt. Als een soort plagerijtje van een verliefd koppel, tussen artiesten en hun publiek. Ook de grappige toneelstukjes in de achtergrond van bijv. een mevrouw die haar "wijn" even achteroverslaat vond ik erg geslaagd.

Speelsheid

Dergelijke interactie met het publiek voegt een extra laag toe aan de beleving van de show, iets wat ik bij "hippere" muziekshows en festivals toch wel mis. De laatste keer dat ik actieve speelsheid in elektronische muziek ben tegengekomen is in de set van Dj Jean op Hyperstate 1999, waar hij verschillende platen (live?) mixt en opbreekt en er volledig nieuwe nummers van lijkt te maken.

Echte Maestro

Het vraagt natuurlijk ook durf en skills (oefening) om zomaar even de muziek te stoppen, of iets onverwachts te doen. Misschien komt het omdat in de elektronische muziek wereld een plaat na 2 maanden alweer antiek is en de klassieke nummers die André Rieu speelt al wat langer meegaan. Van de training op leuke variaties kun je dan wat langer mensen plezier geven. Of zouden dit soort subtiele dingetjes de jongere generaties niet aanspreken? Mij wel in ieder geval! Ow wacht, ik word natuurlijk gewoon oud :).


Na de stilte komt muziek het dichtst bij het verwoorden van het onuitsprekelijke. Aldous Huxley

Lees ook:



Geplaatst: 02-05-2013 - Sietse Visser


Reageren?

Heeft u een interessante toevoeging, opmerking, grammaticafout (sorry!) of bent u het absoluut niet eens met wat hier staat? Laat een berichtje achter en wellicht verwerk ik het als aanvulling onder het artikel. Ontvangt u graag een reactie, vul dan ook uw e-mailadres in (maar niet noodzakelijk).













Ook prikkelend?