PRIVACY?!
Je trots, je aanzien, je reputatie, je geschiedenis, je doelen, dit alles maakt jezelf en jezelf moet je toch beschermen? Dat lijkt logisch, maar ten koste van wat? Wat is de keerzijde van zelfbescherming?
Als er gevaar dreigt, beschermen we onszelf. Dat is onze eerste reactie. Wijzelf zijn het belangrijkste in het universum, in ons universum. Want zonder onszelf is het moeilijk voor te stellen dat er een universum is. Als we ons universum niet kunnen zien vanuit ons eigen perspectief, zou het dan wel blijven bestaan? Zou het uitmaken?
We beschermen onszelf voor de eeuwige zwarte waas die ons achtervolgt. We proberen hem te negeren en doen alsof hij niet bestaat. Als het leven voor ons eindigt en er zou niets meer zijn, dan maakt het voor ons ook niet meer uit wat je achterlaat. We weten niet of we dan nog een perspectief hebben (of krijgen) om verder te kijken en we doen er alles aan om daar niet aan te denken. We zoeken continu naar afleiding en proberen die afleiding belangrijk te maken, waarde te geven.
Nu schakelen we weer even terug van bloedje serieus ;-) naar bijna grappig. Dit patroon van zelfbescherming zie je overal in de wereld en in het gedrag van mensen terug. Mensen beschermen hun titel, hun aanzien, hun eigendommen, hun doelen en raken daardoor soms zo blind dat het zijn doel voorbij streeft.
Je ziet dit bijv. regelmatig terug in de politiek. Iemand heeft een standpunt, krijgt een nieuw inzicht en komt terug op zijn standpunt. Pats! De tegenstander veroordeelt hem meteen met een label "draaikont" en kan het niet laten daar wekenlang over de spreken. En de media en wij brave burgers genieten er van, "heerlijk, hier kunnen we over discussieren en onze mening over geven".
Je kunt zeggen, dat is flauw, kom zelf met goede argumenten ipv. de ander zwart te maken. Iemand die een nieuw inzicht krijgt leert daarvan, hij groeit, dat moet je belonen, dat doen we ook bij kinderen, waarom dan niet bij volwassenen? Maar waarom gebeurd dit? Niet omdat de mensen zelf zo onvriendelijk zijn, ze beschermen zichzelf. Ze vechten meer om hun gelijk, dan om een goed resultaat. En uiteindelijk is het niets meer dan afleiding.
Uit koppigheid houdt hij vast aan een zaak die hij is gaan doorzien, -maar hij noemt het "trouw".Friedrich Nietzsche
Wie je ook bent, je kunt dit zelf herkennen in hele kleine dingen, zoals bijv. wanneer je struikelt of je iets per ongeluk laat vallen en je dan automatisch om je heen kijkt "zou iemand het gezien hebben?". En dan doorgaat alsof er niets gebeurd is. Dat je zelf iets laat vallen kan overkomen als stom of onhandig, maar het is iets wat ons allemaal overkomt. Toch zijn we bang om er door veroordeeld te worden. Vanuit zelfbescherming.
Heeft u een interessante toevoeging, opmerking, grammaticafout (sorry!) of bent u het absoluut niet eens met wat hier staat? Laat een berichtje achter en wellicht verwerk ik het als aanvulling onder het artikel. Ontvangt u graag een reactie, vul dan ook uw e-mailadres in (maar niet noodzakelijk).