De hond en zijn baasje

Het is zonnig, zonkracht 6, en omdat ik graag schrijf in de buitenlucht, vertrek ik naar het dichtstbijzijnde park. Op zoek naar een bankje in de zon, maar het is drukker dan ik had verwacht op een doordeweekse dag.

Prachtig, nog een mooi bankje vrij, in de zon. Maar plots zie ik iemand achter een struik liggen. Een man ligt zonder shirt aan in de zon te bakken en zijn hond zit naast hem de wacht te houden. De liggende man is rustig, dus ik parkeer mezelf op het bankje en begin te schrijven. Af en toe commandeert de man wat naar zijn hond.

Diep in gedachten, die ik direct op papier zet, word ik toch afgeleid. De man is weer aan het praten; "Dat is niet aardig...". Het trekt mijn aandacht en ik kijk; "... sta ik hier te plassen, komt er iemand langs." Tot mijn verbazing staat de man tegen een struik te plassen terwijl er een vrouw langsloopt. Tijdens zijn woorden draait hij zich om, richting mij, om zo de vrouw te vermijden. De vrouw zegt "ik zal niet kijken hoor", met een lachende toon. De vrouw loopt voorbij en de man draait zich terug. Hij is klaar, circa één meter van zijn draaicirkel (of beter verwoord, straal), gaat hij weer in het gras liggen. Ik ben verbaasd.

Hij begint weer wat te commanderen tegen de hond en blijft nog een tijdje liggen. Ondertussen schrijf ik dit verhaal en ik vraag me af; Wie is de hond en wie is zijn baasje?

Reageren?

Heeft u een interessante toevoeging, opmerking, grammaticafout (sorry!) of bent u het absoluut niet eens met wat hier staat? Laat een berichtje achter en wellicht verwerk ik het als aanvulling onder het artikel. Ontvangt u graag een reactie, vul dan ook uw e-mailadres in (maar niet noodzakelijk).