Het was in Amsterdam, waar ik als een halve toerist rondliep en waar altijd wat te doen én te zien is. 'Kijk een rare vent in een minirokje, weird!' Op dat soort momenten denk ik; 'ik ben soms ook net een dorpse boer', maar ik kan er wel om lachen en kan het ook wel waarderen dat mensen 'hun ding doen' en zich daar niet voor schamen. Die mensen hebben meningen van anderen los kunnen laten. Ieder weldenkend mens weet dat als je 'anders bent' je je hoofd uit de kudde steekt en opvalt, of je dat nu wilt of niet. Of je nu in een rolstoel zit, een minder voorkomend kleurtje hebt, verkleed gaat als carnavalsganger, maar ook als je net iets langer, korter, dikker, of zelfs als je aantrekkelijker wordt gezien dan de rest, val je op.
Op de terugweg liep ik bijna tegen een oudere vrouw op, die plots stil stond om ergens naar te kijken. Het schaap in mij keek naar waar de vrouw keek en er bleek een uitzonderlijk zwaar- gewicht voorbij te lopen. Nooit eerder had ik (in het echt) een mens gezien die niet door een deurpost past. Opvallend, vreemd, triest en sneu... Maar de vrouw voor mij was bevroren door een soort realitseitsshock, waardoor ze stilstond te staren. Ons biologische lichaam zegt 'hey, wat is dat? Dat is iets unieks, iets anders, kijken en analyseren!'. Maar je geest weet beter, het is ook een mens, waarschijnlijk met een lastig leven in een problematische omgeving.
Heeft u een interessante toevoeging, opmerking, grammaticafout (sorry!) of bent u het absoluut niet eens met wat hier staat? Laat een berichtje achter en wellicht verwerk ik het als aanvulling onder het artikel. Ontvangt u graag een reactie, vul dan ook uw e-mailadres in (maar niet noodzakelijk).