PRIVACY?!
Alles heeft een begin en een einde, althans dat denken we vaak. Maar dat wij dat denken wil nog niet zeggen dat het ook daadwerkelijk klopt. Want is het niet simpelweg de vereenvoudiging dat ons denken graag een begin het een einde creëert? Alles wat we denken moet namelijk in een hokje passen. Mijn leven is ooit begonnen en is in zijn huidige vorm zeer waarschijnlijk eindig. Dit is een schaal die we kunnen overzien en we bouwen een mensenleven op uit baby zijn, kleuter, peuter, kind, puber, volwassene en oudere. Maar wanneer je leven werkelijk begon is lastig (onmogelijk?) vast te stellen. Deels leefde je al in een spermazoide en deels in een eitje. Die samensmelting bracht een wezen voort dat we aanspreken met jouw naam.
Jouw leven borduurt verder op dat van je ouders, maar niet alleen dat, ook wie hen beïnvloedde, wat ze aten, welke lucht ze inademde. En jouw ouders hadden ook ouders... etc. Wanneer je hier even ruimte voor maakt om over na te denken, zal je beseffen dat de uiteindelijke grootouders (volgens de evolutietheorie) apen waren en nog verder terug visjes en eenvoudige water organismen. Het begin van "jouw leven" begint eerder daar, dan bij je geboorte. Het netwerk van levende natuur is meer eindeloos proces, dan een verzameling van losse diertjes en mensenlevens. Dat wij dit continue proces bekijken vanuit ons menselijke perspectief, zorgt voor de enorme vereenvoudiging en natuurlijk dat we niet direct overweldigt worden door alles wat zich voor ons heeft af gespeeld.
Wat was er eerder, de kip of het ei? Wat als het antwoord geen van beide is? Zijn eenvoudige organismen niet vaak geslachtsloos en kunnen cellen zichzelf vermeerderen? Het is simpelweg de (bijna oneindige?) hoeveelheid aan detail die ons brein moeilijk (of niet?) kan overzien. En de vraag wat er eerder was, wordt beperkt door de enorme vereenvoudiging door taal en ons denken. Wanneer is een kip een kip geworden? Wanneer werd de aap een mens? Dat is een proces waaruit je niet één moment kunt uitknippen waarvan we zeggen "Kijk, daar gebeurt het!". Toch zijn we vaak geneigd tot extreme duidelijkheid (en dus vereenvoudiging met veel contract, zwart/wit denken). Is dat erg? Nee, dat is handig! Maar het is ook handig om je bewust te worden van hoe we zelf werken.
Dus als je voortaan iemand (of jezelf!) hoort roepen; "Ieder begin heeft een einde!" Stel dan net als een klein kind de vraag: "Hoezo?" of "Waarom?". Wees vrij om kritisch en vergeeflijk te zijn naar wat er gezegd wordt en wat je zelf zegt en denkt.
Heeft u een interessante toevoeging, opmerking, grammaticafout (sorry!) of bent u het absoluut niet eens met wat hier staat? Laat een berichtje achter en wellicht verwerk ik het als aanvulling onder het artikel. Ontvangt u graag een reactie, vul dan ook uw e-mailadres in (maar niet noodzakelijk).