PRIVACY?!
Na een grote verkiezingsoverwinning van het FvD, is een veel voorgedragen "argument" om niet met deze partij samen te werken vooral dat zij tegen "inclusiviteit" zouden zijn. Oftewel: buitensluiting voor inclusiviteit! Voor wie je ook bent, waar je ook op stemt, ik vind het interessant om eens na te denken wat mensen zouden kunnen bedoelen met de ietwat vage term "inclusiviteit"?
Inclusiviteit betekent volgens mij "iedereen erbij betrekken" en volgens het woordenboek: "met insluiting van, met inbegrip van. ". Voor sommige politieke partijen lijkt het meer te gaan om "iedereen erbij betrekken, die in ons straatje past". Een selectieve vorm van inclusiviteit. Iedereen mag meedoen en wat bijdragen... behalve jij, want wij vinden jou stom of niet goed genoeg.
Er wordt vanuit gegaan dat het FvD niet voor een inclusieve samenleving is. Net als dat ze er vanuit gaan dat ze niet tegen discriminatie zijn. Dat zijn tactische politieke overdrijvingen om juist de polariteit verder aan de sterken (ipv. het veelgenoemde verbinden). Dhr Grapperhaus wil zelfs met IS-ers in gesprek, maar politieke partijen willen niet met een andere democratisch gekozen partij in gesprek. Mensen die werkelijk voor discriminatie zijn, zijn uiterst zeldzaam (extremisten). Discriminatie komt zeker voor en we mogen voorzichtig zijn in de woorden die we kiezen, maar we moeten ook gewoon duidelijk kunnen zeggen wat we bedoelen. Laat ik een voorbeeld geven:
Zelf heb ik kritiek op de islam, net als dat ik dat op het christendom heb. Ik probeer dat meerzijdig te benaderen ipv. eenzijdig, maar die kritiek kan heel inhoudelijk en feitelijk zijn. Die kritiek wil niet zeggen dat ik iets tegen moslims of christenen heb. Christenen en moslims bestaan wat mij betreft namelijk niet, want het gaat om mensen met een geloofsovertuiging. Je hebt mensen en ideeën, mensen zijn echt, ideeën zijn niet nep, maar hebben illusionaire eigenschappen mede door de oneindige interpretatie ervan, die door de tijd verandert. Met mensen is het fijn om vriendelijk te communiceren, maar ideeën moet je daar los van kunnen zien. Tegen ideeën mag je sterk kritisch zijn in algemene zin, over groepen mensen is snel onzinnig om deze gezamenlijk te bekritiseren. Als er toch een bepaald gedrag veel onder een bepaalde groep wordt vertoond, moet dit echter wel benoemd en onderzocht kunnen worden, daarbij is uiterste voorzichtigheid geboden, maar het wegvegen van de feiten is de extreme tegenpool.
Je hebt mensen en ideeën, mensen zijn echt, ideeën zijn niet nep, maar hebben illusionaire eigenschappen mede door de oneindige interpretatie ervan, die door de tijd verandert.
Terug naar de inclusieve samenleving, hoe zou die er dan uit moeten zien? Een inclusieve samenleving is een samenleving waarin iedereen zich thuis kan voelen, waarin mensen betrokken worden en waar er naar mensen geluisterd wordt. Er kunnen ideeën besproken worden die tegenover elkaar staan, waarbij de inhoudelijke discussie tussen ideeën los gezien kan worden van de persoon die het idee uitdraagt.
Een inclusieve samenleving is niet een samenleving waarin de grootste partij wordt buitengesloten puur op het inhoudsloze label, dat deze "vijanden!" oftewel mensen volgens hen niet voor een inclusieve samenleving zouden zijn.
Bestaan er in een inclusieve samenleving 'vijanden' ?
Buitenlanders dit, migranten dat, maar laten we het eens heel simpel maken en heel dichtbij halen. Ben je een inclusieve familie, als vader, moeder en de kinderen in één ruimte slapen? Lekker gezellig, lekker knus, maar soms ook wel eens een beetje irritant. Ieder een eigen kamer is wel fijn, een slaapkamer of een hobbykamer. Soms gezellig met z'n allen, soms even in rust tot jezelf komen.
Horen muren, hekken en schuttingen bij een inclusieve maatschappij?
En nu iets groter. Zou het niet gezellig zijn om met meerdere families in een huis te wonen? Misschien best wel, wellicht heb je het wel eens op vakantie uitgeprobeerd... hoelang ging het goed? Een beetje privé is ook wel fijn. Je ligt lekker in je nakie te zonnen, of gewoon een boek te lezen en continu rennen de buurkinderen schreeuwend langs, heerlijk die inclusiviteit. Kijk eens rond in je woonwijk, hoeveel schuttingen zie je? Buren zijn best leuk, maar niet altijd. En hoe rijker de mens, des te groter de afstand tot de buren en des te hoger het hek er omheen. Een veralgemenisering natuurlijk, maar het is wel fijn om een rustige gecontroleerde basis te hebben. Als je behoefte hebt aan mensen, dan nodig je specifieke mensen uit of je gaat op stap. Hoe inclusief is jouw verjaardagfeestje? Is iedereen welkom (ook die vervelende boze buurman?) of nodig je specifieke mensen exclusief uit?
Als je dit hebt overwogen, dan kun je jezelf eens gaan afvragen hoe inclusief je werkelijk bent. Het is heel makkelijk om te zeggen dat je voor een inclusieve samenleving bent, het is heel lastig te benoemen wat het precies is en er werkelijk naar te handelen.
Het is heel makkelijk om te zeggen dat je voor een inclusieve samenleving bent, het is heel lastig te benoemen wat het precies is en er werkelijk naar te handelen.
En dat is geen discriminatie, maar een feit. Het is makkelijker om te gaan met gelijkgestemden, je bent veilig en je kunt relatief goed voorspellen hoe mensen zich binnen jouw groep gedragen. Dat geeft rust, maar soms kan het ook saai zijn. Mensen met dezelfde idealen, dezelfde gewoonten, dezelfde normen en waarden. Denk dan niet alleen aan een bepaalde afkomst of religie, maar ook bijv. politieke voorkeur, voetbalfans, kunstenaars, gamers etc. Hobby's en actief je persoonlijke interesses volgen zorgen er veelal voor dat je buiten je eigen bubbel komt. Muziek-fans hebben eenzelfde waardering voor hetzelfde, ondank hun persoonlijke achtergrond, dat verbind hen buiten hun primaire groep.
Volgens mij wordt het pas eng en problematisch als een groep zich volledig afsluit en geen "buitenstaanders" in de groep laat.
De inclusieve maatschappij kun je niet afdwingen, veel mensen willen juist exclusief ergens bijhoren.
Voor mij is inclusiviteit, iedereen erbij betrekken uit je omgeving. Kleur, gender, beperking of geloofsovertuiging dat maakt weinig uit. Wat mij betreft verdient iedereen een kans, maar (ja er komt een maar, hoe durf ik) wat doe je met mensen die hun idealen actief op anderen willen afdwingen? Vrede en respect kan alleen bestaan als beide kanten zich er aan houden. Ook inclusiviteit kent zijn grenzen, politieke partijen laten dat nu al zien, maar zijn dat de juiste grenzen? Of waar moeten volgens jou die grenzen liggen?
Vraag jezelf eens af: Wie nodig je uit op jouw feestje?
Heeft u een interessante toevoeging, opmerking, grammaticafout (sorry!) of bent u het absoluut niet eens met wat hier staat? Laat een berichtje achter en wellicht verwerk ik het als aanvulling onder het artikel. Ontvangt u graag een reactie, vul dan ook uw e-mailadres in (maar niet noodzakelijk).