PRIVACY?!
Na lange tijd geen mosselen meer gegeten te hebben en ik ze tegenkwam in de supermarkt, dacht ik; "Ja ik ga vanavond mosselen eten". Na het vacuüm ingesealde pakket opengesneden te hebben en de boel schoongemaakt te hebben was het tijd ze in de pan te gooien. Het water kookte bijna en de mosselen konden erin. Tijdens het wachten, besefde ik pas... ik gooi levende diertjes in kokend water, best zielig. Ik lijk wel een kind dat mieren dood staat te trappen.
Of levende mosselen koken nu erg is of niet, dat laten we even buiten beschouwing.
Waar ik het even over wil hebben is hoeveel er onbewust langs ons heen gaat. Bij veel van dit soort dingen beseffen we eigenlijk niet wat we doen. Een woord is een begrip geworden, een abstractie. Dit geldt ook voor rund-, kip- en varkensvlees. Je leest het. Je zegt het. Je eet en proeft het. Je weet wel dat het ooit een dier was, maar hoe vaak besef je je dat echt? Hoe vaak sta jij voor het eten van vlees stil wat voor een dier je opeet?
Heeft u een interessante toevoeging, opmerking, grammaticafout (sorry!) of bent u het absoluut niet eens met wat hier staat? Laat een berichtje achter en wellicht verwerk ik het als aanvulling onder het artikel. Ontvangt u graag een reactie, vul dan ook uw e-mailadres in (maar niet noodzakelijk).